Η ταινία «Υπάρχω» που προβλήθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία τουςπροηγούμενους μήνες, επιβεβαίωσε ότι ο Στέλιος Καζαντζίδης παραμένει έναςθρυλικός τραγουδιστής στις καρδιές του κόσμου, ενώ ο θάνατος της Καίτης Γκρέυστις 19 Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία 101 ετών, ήρθε να σφραγίσει μια ολόκληρηεποχή για το λαϊκό ελληνικό τραγούδι.
Ο Κώστας Καντζιλιέρης (ο οποίος πήρε το δρόμο του δημοτικού τραγουδιούδιακρίνοντας τους κινδύνους της νύχτας) είχε την ευκαιρία να γνωρίσει και τουςδύο και με την αγάπη του για την καταγραφή και τη διάσωση της μνήμης,μοιράζεται μαζί μας φωτογραφικό υλικό της οικογένειάς του και παλιές ιστορίες,με επίκεντρο τη σπάνια 3ήμερη εμφάνιση των Καζαντζίδη-Γκρέυ το 1953 στηνΚαλαμάτα. Ο Κώστας ήταν μόλις 8 ετών, αλλά θυμάται πολύ καλά εκείνες τιςβραδιές που διοργάνωσε ο πατέρας του.
Η πρώτη (έμμεση) επαφή του Γιώργου Παν. Καντζιλιέρη με τον Καζαντζίδηέγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Ο γιος του Κώστα διηγείται ότι οαδελφός της μητέρας του, Κώστας Πουλουπάτης, βρισκόταν εξορία στη Μακρόνησομαζί με το νεαρό τότε τραγουδιστή. Έτσι, όταν η οικογένεια Καντζιλιέρη ήτανδυνατόν να επικοινωνήσει και να στείλει κάποιο δέμα στον εξόριστο συγγενή, οκυρ Γιώργης έστελνε και ένα μικρό πακέτο για τον Καζαντζίδη. Αυτή η καλοσύνηκαι δοτικότητα από έναν άγνωστο είχε συγκινήσει τον Στέλιο, ο οποίος ότανεπέστρεψε από τη Μακρόνησο είχε μεγάλη επιθυμία να ανταποδώσει με κάποιοντρόπο, καθώς μάλιστα έμαθε ότι επρόκειτο για οικογενειάρχη με πέντε παιδιά τότε(και συνολικά 9).
Τελικά, κανονίστηκε να εμφανιστεί 3 βραδιές στην Καλαμάτα το καλοκαίριτου 1953. Ο Γιώργος Καντζιλιέρης ήρθε σε επαφή με τον Γιώργο Χριστόπουλο ή«Κεφάλα», ιδιοκτήτη του κέντρου Πράσινο Αστέρι στη Δυτική Παραλία, και ανέλαβετο συντονισμό και τη διαχείριση. Το αποτέλεσμα ήταν: κοσμοπλημμύρα! Οιμαρτυρίες λένε ότι ο κόσμος που πήγαινε να ακούσει τον Καζαντζίδη από τηνΚαλαμάτα και άλλες περιοχές έφτανε μέχρι τον Νέδοντα, ενώ εκτός από τοεσωτερικό του κέντρου και την αυλή, «επιτάχθηκαν» κάποια στιγμή και γειτονικέςκαλλιέργειες, με αποζημίωση των αγροτών, για να τοποθετηθούν τραπέζια σταχωράφια!
Η συμφωνία ήταν για 7.000 ευρώ, αλλά ο Καζαντζίδης επέμενε να μην πάρειαμοιβή και τελικά δέχθηκε να πληρωθεί 4.000. Είχε παρατηρήσει από το πάλκο ότιτο βοηθητικό προσωπικό και τα γκαρσόνια δεν κατέγραφαν όλες τις παραγγελίες,ζημία του φίλου του. Οι δυο τους έφτασαν στα… πρόθυρα της κουμπαριάς καιαλληλοαποκαλούνταν «κουμπάρε», με την πρόθεση Καζαντζίδη να βαφτίσει το 6οπαιδί της οικογένειας. Αυτό δεν ευοδώθηκε τελικά, καθώς στο μεταξύ ο Καζαντζίδηςχώρισε με την Γκρέυ, ξεκινώντας τη σχέση του με τη Μαρινέλλα.
Μεταγενέστερα, ο Καζαντζίδης βρέθηκε το 1963 στην Καλαμάτα για μια ακόμηεμφάνιση στο νεότευκτο τότε κινηματοθέατρο «Ηλέκτρα», με παρουσιαστή τον ΓιώργοΟικονομίδη, που είχε φυσικά και πάλι μεγάλη επιτυχία.
Ο Κώστας Καντζιλιέρης θυμάται και τη φιλοξενία του ζεύγουςΚαζαντζίδη-Μαρινέλλα στο σπίτι τους στην οδό Μπουλούκου και τη στιχομυθία μετον πατέρα του, ο οποίος χαρακτήρισε τη νεαρή τότε τραγουδίστρια… αραποτσούκαλο.«Ναι, αλλά έχει φωνή αηδόνι», ήταν η απάντηση του Στέλιου, για τη Μαρινέλλα, ηοποία είχε κάνει εντύπωση στους οικοδεσπότες με την κατακόκκινη βελούδινη ρόμπατης.
Οι επαφές συνεχίστηκαν και αργότερα, με τον Κώστα Καντζιλιέρη νααναλαμβάνει να πηγαίνει τα μεσσηνιακά καλούδια που ο πατέρας του έστελνε στοσπίτι της κυρας-Γεσθημανής, της μητέρας του Καζαντζίδη, στη Νέα Ιωνία.Παστέλια, σύκα, ελιές, παστό.
Επί χούντας η υποστήριξη του Καζαντζίδη στην οικογένεια Καντζιλιέρηέμελλε να έχει σημαντικό αντίκτυπο. Τα σχέδια για τη θερινή λειτουργία, με έναμεγάλο δάνειο μάλιστα, των δύο καλοκαιρινών μαγαζιών στη Ναυαρίνου πουδιαχειριζόταν ο κυρ Γιώργης, ναυάγησαν με την απόφαση της κυβέρνησης τηςΕπταετίας να παραχωρήσει μεγάλο μέρος του παραλιακού μετώπου για εκμετάλλευση σεφίλα προσκείμενο εφοπλιστή.
Η ανατροπή αυτή εκτός από οικονομικό είχε μεγάλο ψυχολογικό κόστος γιατον Γιώργο Καντζιλιέρη, ο οποίος, όπως μεταφέρει ο γιος του, έκανε μήνες ναβγει από το σπίτι. Όταν ο Στέλιος Καζαντζίδης έμαθε για τις δυσκολίες του φίλουτου, πρότεινε διάφορες λύσεις για νέα μαγαζιά στην Καλαμάτα, στην Αθήνα ή σεγύρω περιοχές και, τελικά, τον βοήθησε να βρει κάποιες δουλειές έως ότου«πατήσει στα πόδια του», ανοίγοντας τελικά καφενείο στην οδό Πατησίων.
Η τύχη το έφερε η οικογένεια του Κώστα Καντζιλιέρη να αποκτήσει στενέςοικογενειακές σχέσεις με την Καίτη Γκρέυ. Ήταν αυτή τη φορά μέσω της συζύγουτου, Καλυψώ, η οποία είχε βιωματικά ταυτιστεί με το τραγούδι «Τα ξένα χέρια»-κάτι που είχε την ευκαιρία να εκμυστηρευτεί στην αγαπημένη τραγουδίστρια καιέκτοτε άρχισε μια στενή φιλική σχέση.
Ο Κώστας Καντζιλιέρης μεταφέρει ότι η Καίτη Γκρέυ συνέχισε να λατρεύει σεόλη της τη ζωή τον Καζαντζίδη. Κάνοντας μια σύγκριση των δύο επισημαίνει ότιεκείνη κατάφερνε να διαχειρίζεται με σύνεση τα οικονομικά της. Και οι δύο τουςείχαν βοηθήσει πολύ κόσμο που βρισκόταν σε ανάγκη.
«Είχε εγκεφαλική φωνή» σχολιάζει ακόμη ο κ. Καντζιλιέρης για το μοναδικόφαινόμενο-χάρισμα του Καζαντζίδη.
Τέλος, τονίζει την ανάγκη η Πολιτεία να φροντίζει για τη διατήρηση και την ανάδειξη του έργου των σημαντικών ανθρώπων της Τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της λαϊκής μουσικής, προς όφελος του πολιτιστικού πλούτου της χώρας μας.
